Αλεατορική μουσική (εργασία σε εξέλιξη)

(από τον Παναγιώτη, για την ομάδα της Αλεατορικής μουσικής)

Ο 20^ος αιώνας χαρακτηρίζεται από έναν πρωτοφανή στιλιστικό πλουραλισμό , που αντικατοπτρίζει το πνεύμα των καιρών. Σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές , όπου υπάρχουν έγκυροι όροι για να περιγράψουν το χαρακτήρα και τις κυρίαρχες τάσεις-ο 20^ος αιώνας δεν προσφέρεται για παρόμοιες κατηγοριοποιήσεις ακριβώς λόγω των πολλαπλών κατευθύνσεων. Η πολυμορφία αυτή οφείλεται τόσο στην έντονη παρουσία του παρελθόντος και της διεύρυνσης της γνώσης για τη μουσική      έξω-δυτικών πολιτισμών, όσο και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και των μέσων διάδοσης της μουσικής.                                            

      Σε αυτή την εποχή ανήκει  και η Αλεατορική μουσική : Ετυμολογικά, η λέξη προέρχεται από το λατινικό ‘‘alea’’, που σημαίνει ζάρι, δηλώνοντας έτσι το στοιχείο της τύχης που διέπει αυτού του είδους τη μουσική. Η Αλεατορική μουσική βρίσκεται στον αντίποδα της τάσης για πλήρη έλεγχο και προκαθορισμό της μουσικής δημιουργίας και εκτέλεσης. Ο συνθέτης σαφώς και καθορίζει τα βασικά χαρακτηριστικά της αλεατορικής μουσικής σύνθεσης, εντούτοις πολλά στοιχεία της, όπως ο ρυθμός, τα τονικά ύψη, οι φθογγικές διάρκειες, η προσθήκη ή η απαλοιφή ποικιλμάτων κτλ, εναποτίθεται στην επιλογή του εκάστοτε ερμηνευτή, με αποτέλεσμα να ανανεώνεται και να ποικίλει κάθε φορά που εκτελείται. Ο συνθέτης επίσης στηρίζεται στον παράγοντα της τύχης για τη δημιουργία της αλεατορικής μουσικής, όπως για παράδειγμα το ρίξιμο των ζαριών ή μία σειρά τυχαίων αριθμών που παράγει ο υπολογιστής μπορούν να καθορίσουν τη βασική τονικότητα, τις φθογγικές περιοχές κτλ. της σύνθεσης.  Ο αντισυμβατικός αυτός τρόπος μουσικής δημιουργίας και εκτέλεσης δίνει προβάδισμα στα ανορθολογικά στοιχεία της ανθρώπινης εμπειρίας (τύχη, διαίσθηση, συναίσθημα, έμπνευση), ενώ περιορίζει την επιρροή του ορθολογισμού που διέπει κάθε προκαθορισμένη μουσική φόρμα.

       Διάσημος συνθέτης του μουσικού αυτού είδους είναι ο John Cage, πρωτεργάτης του αλεατορισμού (μουσική του τυχαίου), της ηλεκτρονικής μουσικής και της αντισυμβατικής χρήσης μουσικών οργάνων

Πηγή: wikipedia

Η τέχνη, σε κάθε πιθανή της έκφανση, αποτελεί καίριο τρόπο έκφρασης και εκδήλωσης των ανθρώπινων συναισθημάτων και ιδεών. Η προσφορά της είναι εξέχουσας σημασίας τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό, μιας και κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, που εκφράζεται μέσω αυτής, αποτελεί σημείο επαφής για όλους τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά πολλά έργα τέχνης της ανθρώπινης δημιουργίας έχουν προκαλέσει το κοινό να αναρωτηθεί «Είναι αυτό Τέχνη;» Yφίσταται η ιδιότητα του έργου τέχνης σε κάτι τόσο τυχαίο και ριζοσπαστικό όπως η Αλεατορική Μουσική;

Τύχη στην Τέχνη. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά δεν είναι νέα ιδέα. Ο ωραίος χαρακτήρας ενός τυχαίου σχεδιασμού συναρπάζει και δίνει ευκαιρία σε κάποιους άλλους για περιφρόνηση. Καθ 'όλη τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, πολλές μορφές `` αφηρημένης "μοντέρνας τέχνης έχουν αναπτυχθεί . Αλλά ακόμα οι άνθρωποι αμφισβητούν την καλλιτεχνική αξία των εν λόγω μη αναπαραστατικών έργων. Οφείλουμε να υπερβούμε αυτό το ζήτημα και να αποδεχτούμε πως «Ναι, αυτές οι αφαιρετικές τεχνικές, οι τυχαιοποιημένες, μπορεί να αποτελούν Τέχνη», αν θέλουμε να αντλήσουν κανένα νόημα από αυτές. Με την παραδοχή αυτή, είμαστε ελεύθεροι να εξερευνήσουν τις σκέψεις και τις μεθόδους των σύγχρονων καλλιτεχνών, ιδιαίτερα αυτών που σχετίζονται με την τέχνη της τύχης. Όπως είπε ο Hans Arp: « Ο νόμος της τύχης, που αγκαλιάζει όλους τους άλλους νόμους και είναι τόσο ανεξιχνίαστο όσο τα βάθη από τα οποία προκύπτει όλη η ζωή, μπορεί να κατανοηθεί μόνο με την πλήρη παράδοση στο ασυνείδητο. Όποιος υποβάλλεται στο νόμο αυτό επιτυγχάνει τέλεια ζωή.